6 Ocak 2012 Cuma

Aşk ve Katil





uzaklık avutur
ve sessizlik başlar acıtmaya



ihanet, ayrılığa borçlanmaktır
bilinmez, kimden akar en çok kan orda



her aşk bir gün, kendi katilini bulur
silah çeker biri, öteki ortak olur suça



mecalim yok yeni cinayetlere, körelmiş maharetim
bir kurbanım var ki, öldüm ölesi bende yaşar



şifrelerimi çözdüm, buydu son ustalığım
gönlüm dehlizinde beni boş yere arar



bütün yalanlarımı buruşturdu vicdanım
benden eksilen hakikat, fazlaymış artık hayata



tek mülküm kaderimdi, vedalaştım
unutulur emanette zaten, ruhum da



görgü tanıkları, posta güvercinleri, akbabalar
aşk çekişen biri var olay yerinde, belki o aklar



kundakladım gövdemi, enkazdan ibaretti o da
parola sordu birbirine dağılmış parçalarım
yüzüme sürmek için sakil gözler aradım



iyice sürttüm çehremi toprağa,
rengim atsın, aşınsın harflerim
bir parem düşman olsun kırkına



ücramla çarpıştım yetmedi
omuzbaşımla barıştım dinmedi
kapattım sesimi, ışığımı söndürdüm
yaktım, benden kalan ne varsa



küllerimi bulduğum bu kuytu köşede
bu hava kabarcığı altında



gördüm:



beni uzaklık avutmuş
sessizlik acıtmış seni



(Hayvan, Temmuz 2003)

Hiç yorum yok: