Dökerek
bütün yapraklarımı
tenhasında oturulmayan
bir ağac gibi geldim
ne rüzgar nede bir meze
bana rakı ver şef
-şişesinde
gitarcı çocuğa söyle
benım şarkılarımdan
uzak dursun bu gece
servis falan istemez
sandalyeyi kaldır
çiçekleri mumu
o adam buralara gelmez
vahim bır ask(!)
kapatmış gozlerini
açıp bakmıyor
bir kalbi var
sanki atmmıyor
ne fırtına biliyor
ne düğün çiçeği
adam degil o
başka bir sey
yüzündeki çocuk
büsbütün bulut
ve bana uzak
cehennem kadar
sandalyeyi kaldır şef
şişeyi masada bırak
öyle kurşun gibi
bıcak gibi değil
bütün denizleri olur
bir adam değerse
kalbine kadının
şarkılar yarım kalır
rakı yarım
aç bir kurt gibi kararıyor gece
geceleri kent bir bilmece
hayatımı masadan alıyorum
en iyisi mi unut şef
sandalyeyi çiçeği mumu
ben balkona çıkıyorum
ben kendimden çıkıyorum...
yılmazodabaşı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder